exposities archief 2013

Altaf exposeert de komende tijd in Zaltbommel tijdens de Bommelse Kunstroute (BKR). 

 

Wanneer u in de weekenden van 22 of 29 juni komt zal Altaf in eigen persoon aanwezig zijn om over zijn werk te vertellen.

 

 

De opening van de expositie van Altaf vindt plaats op zaterdag 22 juni om 12.00 uur in het Mikwe aan de Minnebroederstraat 2. Het Mikwe is een voormalig Joods ritueel badhuis dat nu is omgebouwd tot klein museum ter herinnering aan de vroegere Joodse gemeenschap in Zaltbommel.

 

 

De BKR zal de binnenstad van Zaltbommel veranderen in een paradijs voor kunstliefhebbers. Verschillende kunstenaars stellen tijdens deze dagen hun werk tentoon in hun ateliers en huizen of op locatie. De exposities zijn gratis toegankelijk. De BKR vindt jaarlijks plaats tijdens de laatste twee weekenden van juni.

 

 

 

Bommelse Kunstroute 2013 – 22 | 23 | 29 | 30 juni             www.bommelsekunstroute.nl

 

 

Altaf schrijft:

 

Jaren geleden las ik in een boek van Elie Wiesel;

 

"Hij tracht niet te onderwijzen, noch te overtuigen, maar dichter bij elkaar te brengen, nieuwe banden te scheppen.   Hij tracht niet te onthullen, niet uit te leggen wat was en zelfs niet wat is, maar hij tracht een paar gebeden, een paar gezichten aan de dood te ontrukken, door een beroep te doen op de verbeelding,   en op het heimwee die ervoor zorgen dat de mens luistert als men hem zijn verhaal vertelt."

 

Dit raakte mij heel diep; het riep direct gevoelens op uit mijn jeugd. Nostalgie; een wereld die verloren was gegaan en die ik terug wilde halen. Dat kwam door de verhalen thuis vroeger, over de oorlog.

 

En mijn opa die me meenam naar het Waterlooplein om zijn vrienden te bezoeken die net als hij het overleefd hadden.

Het gesprek ging altijd over voor en na de oorlog. Als kind voelde ik die wond, bij iedereen. Ik wilde er iets mee, maar wist niet wat.  

 

Later las ik veel boeken over de vervolging om maar te begrijpen hoe de ene de mens dit de ander kan aandoen.

 

Ik herinner me hoe mijn opa altijd vol trots vertelde dat hij zijn ster met schoensmeer bewerkte. En dat hij op het laatste moment, toen ze naar Spanje wilde vluchten en alles geregeld was, de tocht had afgeblazen. Wat uiteindelijk hun leven redde, omdat de groep verraden was.  

                                                                                                                

En de vrijdagavond; het was altijd gezellig bij mijn grootouders. Kippensoep en gemberkoek; oma wist er altijd een feest van te maken.

Ook logeerde ik veel bij opa en oma, de lekkerste dingen werden gehaald voor hun kleinkind. Mijn opa hield tropische vissen en ieder jaar voor zijn verjaardag kreeg hij er twee van mij.

 

Ook was bij ons thuis de oorlog vaak een gesprekonderwerp, omdat mijn vader als soldaat bij de Grebbeberg gelegerd was tijdens de inval van de Duitsers.  

 

Na de oorlog begon mijn grootvader een dumpzaak in Den Bosch. Van alles kon je er kopen; tenten, kleding, tropenhelmen, schoenen. Als kind mocht ik mee en keek mijn ogen uit; het was net of ik een andere wereld binnen ging.  

 

Thuis tekende ik veel om zo een eigen wereld te scheppen. Dit was de grondslag voor mijn latere verlangen om naar de academie te gaan. Mijn vader vond dat maar niets, want zoals men zei, daar kan je je brood niet mee verdienen.  

Maar uiteindelijk stemde hij toe en vertrok ik naar Den Haag om aan de Vrije Academie te studeren.  

 

Na mijn studie grafiek en schilderen ging ik terug naar Amsterdam en werkte daar vijf jaar lang vanuit het Amsterdams Grafisch Atelier waar ik litho's en etsen maakte, daarna werkte ik vanuit mijn atelier thuis.  

 

Maar het gevoel van de verloren wereld bleef deel van mij. 's Nachts in mijn dromen kwamen rabbijnen en vele Joodse mensen; zij wilden mij iets vertellen.

 

Tot de tekst van Elie Wiesel mij duidelijk maakte; schilderen, zo kan je die wereld terug halen en opnieuw laten bestaan, maar ook heel maken wat gebroken was.  

 

Ik hoop van harte dat anderen dit ook via mijn werk kunnen ervaren.  

 

Tot ziens!